#ประสบการณ์ชีวิตในญี่ปุ่น
Ep9 ทำงานพิเศษในญี่ปุ่นครั้งแรก ภาค4 🇯🇵
ต่อจากครั้งที่แล้ว นอกจากรับออร์เดอร์แล้ว
หลังรับออเดอร์เสร็จ ก็ต้องเอากระดาษที่รับออร์เดอร์มาให้ที่ครัว
(ยังanalog อยู่)
ในกะ จะมีพนักงานเสริฟ์ แค่2-3คนเท่านั้น รวมเรา
และมีคนที่ทำในครัวอีกคน2 คน เป็นผู้ชาย
(หน้าตาดี อายุน่าจะมากกว่าพวกเราไม่มาก แต่เข้มงวดมาก เคยโดนเขาดุด้วย ตอนทำพลาด)
🔴ข้อมูลที่ต้องใส่ใบสั่งอาหารคือ
- โค๊ดอาหาร (ซึ่งจำไม่ได้หรอก ต้องหยิบเมนูมาเปิดดูและใส่โค๊ด แต่เมนูไหนที่คนสั่งบ่อยๆ ก็จำได้)
- ต้องวงเล็บด้วย เวลาลูกค้าไม่อยากให้ใส่หอม สั่งแบบร้อนหรือเย็น หรือมีรีเควสแปลกๆ
- เลขที่โต๊ะ
พออาหารได้แล้ว ก็จะต้องยกไปเสริฟ์ที่โต๊ะ
โดยจะเสริฟ์ทั้งถาดเลย เพราะส่วนใหญ่เป็นเซ็ต
และการจัดเรียงจานก็สำคัญ ห้ามเสิรฟ์ผิดด้าน
🟡ตอนที่นำอาหารมาเสริฟ์ จะต้องพูดว่า
お待たせしました！
omataseshimashita
ขอโทษที่ทำให้รอค่ะ
และบอก
ชื่ออาหาร+でございます。degozaimasu
ที่แปลว่า ชื่ออาหาร+ค่ะ
🟡จากนั้น จบด้วยประโยคด้านล่าง
ごゆっくりどうぞ！
go-yukkuri douzo
แปลตรงๆ จะแปลว่า ไม่ต้องรีบนะคะ ค่อยๆนั่งทานสบายๆ
แต่ถ้าให้แปลเป็นภาษาไทยแบบธรรมชาติ
จะแปลว่า กินให้อร่อยก็ได้ค่ะ
จากนั้น เราก็จะไปยื่นประจำที่ และคอยสังเกตถ้วยน้ำลูกค้า
ถ้าน้ำหมด ก็ให้ไปรีบเติมให้
🟡พอเห็นลูกค้ากินจานนึงเสร็จ ก็ต้องรีบเข้าไปถามว่า
“お皿をお下げしてもよろしいですか”
osara wo osage shitemo yoroshii desuka
ขออนุญาตเก็บจานได้ไหมคะ
ก่อนหน้านั้น ตอนอยู่เมืองไทย
เวลามีคนมาเก็บจาน จะแอบรู้สึกว่าเขาไล่เรารึเปล่า
แต่ที่ญี่ปุ่นไม่ใช่
ลูกค้าอยากนั่งนานแค่ไหนก็ได้
พนักงานเสิรฟ์แค่มาเก็บจาน เพราะคิดว่าลูกค้าจะได้นั่งสบายๆเท่านั้นเอง
เวลาที่ร้านว่างๆ ไม่ค่อยมีลูกค้า
คุณซุซุกิ ก็จะให้ไปช่วยจัดเมนูตามโต๊ะต่างๆ
ให้หันมาทางเดียวกัน เพราะบางทีพอลูกค้ามา
และดูเมนูเสร็จ แล้วไม่เก็บให้เรียบร้อย
หรือไม่ก็ไปเตรียมแก้วชาให้พร้อมเสมอ
พอลูกค้ามาก็จะได้เสริฟ์เลย
หรือจะกินข้าวที่ร้านก็ได้ ก็จะมีส่วนลดของพนักงาน
จ่ายแค่จานละ400 เยน (จากปกติประมาณ 1300 เยน)
โดยจะหักจากค่าแรง
ช่วงเวลาพีคๆ ก็จะยุ่งมากๆ
ต้องมีสติตลอดเวลา
เพราะไม่ใช่ภาษาเราด้วย และต้องขอจำประโยคยาวๆ
ที่เป็นภาษาสุภาพด้วย
แน่นอน
บางครั้งก็มีสถานการ์ณนอกสคริปอยู่บ่อยๆ
เช่น ลูกค้าพูดชื่อเมนูเก่าที่ไม่ขายแล้ว ลูกค้าที่จองไว้
รีเควสไม่ใส่โน้นนี้ เสิรฟ์เมนูผิด ฯลฯ
ซึ่งถ้าเป็นภาษาไทย คงจะไม่ยากอะไร
แต่พอเป็นภาษาญี่ปุ่น และต้องเป็นภาษาสุภาพ
ก็ต้องระวังมากๆ
เพราะที่ญี่ปุ่น ลูกค้าเป็นพระเจ้าจริงๆ
แทบทุกร้านที่เคยไปมา
ไม่ว่าจะเป็นร้านเล็ก ซอมซ่อแค่ไหน
แต่บริการนี่เทียบเท่า 5 ดาวในเมืองไทยเลย
สุภาพและใส่ใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆมาก
เราไม่เคยทำงานพิเศษร้านอาหารมาก่อน
เคยคิดว่า งานพนักงานเสิรฟ์เป็นงานง่ายๆ
ใครๆก็ทำได้ แต่พอมาทำจริงๆ ถึงเข้าใจว่า
มันก็เหนื่อยและใช้สกิลมากกว่าที่คิดเยอะ
พลังจากที่ทำไปสักพัก ก็เริ่มชินและเริ่มจำประโยคเหล่านั้นได้
ทำให้ระดับภาษาเราก็เริ่มพัฒนาไปได้เร็วระดับหนึ่ง
แต่ก็แอบเหนื่อยเหมือนกัน
เพราะหลังเลิกเรียน ทำงานตั้งแต่5 โมงเย็นจนถึง4 ทุ่ม
คือ เวลาเลิกร้าน
หลังเลิกร้าน ก็ต้องเก็บร้านกับคุณซุซูกิ
จะต้องเช็ดโต๊ะ กวาดพื้น ถูพื้น ยกเก้าอี้ขึ้นวางโต๊ะ
เก็บป้ายหน้าร้านทุกวัน
ส่วนคนที่ทำครัว ก็ต้องล้างครัว
จากนั้น ถึงกลับบ้านได้
จำได้ว่าเงินก่อนแรกที่ได้มาจากการทำงานพิเศษนั้น
ภูมิใจมากๆ
เริ่มเข้าใจคุณค่าของเงินมากขึ้นว่ามันไม่ได้มาง่ายๆ
แต่ข้อเสียของการทำงานพิเศษนี้ คือ มันเหนื่อย
กว่าจะกลับถึงบ้าน อาบนำ้อะไรเสร็จก็เกือบเที่ยงคืน
ทำให้ไม่มีเวลาทบทวนบทเรียน
ทำไงดีล่ะ
เงินก็อยากได้ ภาษาญี่ปุ่นก็ต้องเรียน
เดี๋ยวตอนหน้าจะมาเล่าให้ฟังต่อว่า
ตัดสินใจแก้ปัญหานี้ยังไงค่ะ
osara 在 OSARA: Open Source Accessibility for the REAPER Application 的推薦與評價
OSARA is a REAPER extension which aims to make REAPER accessible to screen reader users. It was heavily inspired by and based on the concepts of the ... ... <看更多>