關於 straits dollar ，我們在網路上蒐集到這些相關的討論、資訊與評價

ทำไม สิงคโปร์ จึงเป็นประเทศแห่ง บริการทางการเงิน ? /โดย ลงทุนแมน
ประเทศเกาะเล็ก ๆ แห่งนี้มีประชากรเพียงราว ๆ 5.7 ล้านคน
แต่สามารถส่งออกบริการด้านการเงินมากเป็นอันดับ 1 ของทวีปเอเชีย
คิดเป็นมูลค่าถึง 1,210,000 ล้านบาท ในปี 2019

จากการจัดอันดับเมืองศูนย์กลางการเงินโลกของ Long Finance ประจำปี 2021
สิงคโปร์คือศูนย์กลางการเงินอันดับ 5
เป็นรองเพียงนิวยอร์ก กรุงลอนดอน และเซี่ยงไฮ้ ซึ่งเป็นมหานครหลักของประเทศมหาอำนาจ
กับฮ่องกง ที่เป็นเมืองเชื่อมต่อธุรกิจระหว่างโลกกับจีนแผ่นดินใหญ่

สำหรับประเทศเกาะเล็ก ๆ ที่เพิ่งก่อตั้งในปี 1965 และแทบไม่มีทรัพยากรธรรมชาติอะไรเลย
แม้แต่น้ำจืดก็ยังขาดแคลนจนต้องนำเข้าจากประเทศเพื่อนบ้าน

แต่สามารถเติบโตจนแซงหน้ามหานครในหลายประเทศที่มีขนาดเศรษฐกิจใหญ่กว่า
และก้าวขึ้นมาอยู่ระดับแถวหน้าของโลกได้ภายในเวลาไม่ถึง 50 ปี..

ความมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจของสิงคโปร์ มีเส้นทางเป็นอย่างไร ?
╔═══════════╗
Blockdit เป็นแพลตฟอร์ม สำหรับนักอ่าน และนักเขียน
ที่มีผู้ใช้งาน 1 ล้านคน ลองใช้แพลตฟอร์มนี้เพื่อได้ไอเดียใหม่ๆ
แล้วอาจพบว่าสังคมนี้เหมาะกับคนเช่นคุณ
Blockdit. Ideas Happen. Blockdit.com/download
╚═══════════╝
ยินดีต้อนรับเข้าสู่ซีรีส์บทความ “Branding the Nation” ปั้นแบรนด์ แทนประเทศ
ตอน ทำไม สิงคโปร์ จึงเป็นประเทศแห่ง บริการทางการเงิน ?

ถึงแม้ประเทศจะมีขนาดเล็ก ไม่ค่อยเหมาะสมกับการเพาะปลูก และแทบไม่มีทรัพยากรอะไรเลย
แต่เกาะสิงคโปร์ยังมีความโชคดีอยู่ประการหนึ่ง คือ
“ทำเลที่ตั้งที่อยู่ปลายสุดของคาบสมุทรมลายู”

ทำเลนี้เป็นจุดสำคัญของเส้นทางเดินเรือ ที่เชื่อมต่อระหว่างเอเชียตะวันออก กับอินเดียและยุโรป
ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 อังกฤษรวบรวมดินแดนแถบนี้และเรียกว่า “อาณานิคมช่องแคบ”

สิงคโปร์จึงถูกวางให้เป็นเมืองท่าสำคัญของบริษัท บริติช อีสต์ อินเดีย ซึ่งเป็นบริษัทที่เดินเรือทำการค้าขายระหว่างยุโรป กับอินเดียและโลกตะวันออก

ต่อมาเมื่อมีการปฏิวัติอุตสาหกรรมในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 เกิดอุตสาหกรรมอาหารกระป๋องที่ได้รับความนิยมสูงในยุโรป แร่ธาตุที่จะนำมาทำกระป๋องก็คือ ดีบุก ซึ่งพบมากแถบคาบสมุทรมลายู เมืองท่าสิงคโปร์จึงถูกพัฒนาให้เป็นตลาดค้าดีบุกที่สำคัญของโลก

นอกจากดีบุกแล้ว การนำยางพาราเข้ามาปลูกในแถบมลายูในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน
ก็ทำให้สิงคโปร์กลายเป็นศูนย์กลางของตลาดประมูลยางพาราอีกหนึ่งตำแหน่ง

การเป็นทั้งเมืองท่า เป็นศูนย์กลางการค้าดีบุกและยางพารา ส่งผลให้การแลกเปลี่ยนเงินตราระหว่างประเทศในสิงคโปร์คึกคัก ดึงดูดชาวต่างชาติให้เข้ามาเปิดกิจการธนาคาร

ธนาคารต่างชาติแห่งแรกที่เข้ามาเปิดทำการในสิงคโปร์ คือ The Union Bank of Calcutta
เปิดในปี 1840 มีการจัดตั้งสกุลเงินประจำอาณานิคมช่องแคบ คือ Straits Dollar ในปี 1845

ส่วนธนาคารแห่งแรกที่ก่อตั้งในสิงคโปร์ ก่อตั้งโดยชาวจีนโพ้นทะเลที่อพยพมาจากกวางตุ้ง
ชื่อว่า Kwong Yik Bank ในปี 1903 และหลังจากนั้นก็ตามมาด้วยธนาคารอีกหลายแห่ง

แต่ก็มีธนาคารมากมายที่ล้มหายตายจาก หรือถูกควบรวมกับธนาคารอื่น ๆ
ส่วนธนาคารที่ยังดำเนินการมาจนถึงปัจจุบันก็คือ

OCBC หรือ Oversea-Chinese Banking Corporation Limited ซึ่งเกิดจากการควบรวมธนาคารของชาวจีนฮกเกี้ยน 3 แห่ง ในปี 1932

และอีกธนาคารหนึ่งก็คือ UOB หรือ United Overseas Bank ซึ่งก่อตั้งโดยชาวมาเลย์เชื้อสายจีนในปี 1935

แต่ท่ามกลางการวางรากฐานด้านการเงินการธนาคารของสิงคโปร์
การเติบโตทางเศรษฐกิจของเมืองท่าแห่งนี้ต้องหยุดชะงักลงในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เพราะถูกยึดครองโดยกองทัพญี่ปุ่น

เมื่อหลังจบสงคราม อาณานิคมช่องแคบได้รับเอกราชจากอังกฤษ และสิงคโปร์ก็ได้ขอรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของมาเลเซีย ในปี 1963

แต่ด้วยปัญหาความขัดแย้งด้านเชื้อชาติ และอุดมการณ์ทางการเมือง
ท้ายที่สุดสิงคโปร์จึงแยกตัวออกจากมาเลเซีย และก่อตั้งประเทศในปี 1965
พร้อมกับตั้งสกุลเงินดอลลาร์สิงคโปร์ของตัวเองในอีก 2 ปีถัดมา

สิงคโปร์ถือกำเนิดประเทศด้วยการไม่มีทรัพยากรอะไรเลย
และเต็มไปด้วยแรงงานชาวจีนที่หลั่งไหลมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ในช่วงหลังสงครามโลก

ลี กวน ยู (Lee Kuan Yew) นายกรัฐมนตรีคนแรกของสิงคโปร์ จึงให้ความสำคัญกับเรื่องสวัสดิภาพความเป็นอยู่ รวมไปถึงการสร้างทักษะให้กับแรงงาน ต่อยอดจากการเป็นเมืองท่าค้าขาย

มีการจัดตั้ง Housing and Development Board เพื่อดูแลในเรื่องที่พักอาศัย
และสร้างนิคมอุตสาหกรรมในเขต Jurong ทางตะวันตกของเกาะ
เพื่อสร้างงานในภาคอุตสาหกรรม

โครงการพัฒนาขนาดใหญ่ทั้ง 2 โครงการ ต้องใช้เงินลงทุนสูง รัฐบาลสิงคโปร์จึงลงทุนเองบางส่วนในโครงการเหล่านี้ และได้ตั้ง The Development Bank of Singapore Limited หรือ ธนาคาร DBS ในปี 1968 เพื่อรองรับเงินทุน กระตุ้นให้เงินทุนหมุนเวียน และโครงการพัฒนาดำเนินไปอย่างราบรื่น

เมื่อผู้คนมีที่อยู่อาศัย มีงานทำ และค่อย ๆ หลุดพ้นจากความยากจนแล้ว รัฐบาลก็ต้องวางแผนต่อเนื่องเพื่อให้เศรษฐกิจเติบโตได้อย่างยั่งยืน

ประการแรก: พัฒนาการศึกษา

เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดของประเทศที่ขาดแคลนทรัพยากรอย่างสิงคโปร์ ก็คือ “ทรัพยากรมนุษย์”
รัฐบาลสิงคโปร์จึงให้ความสำคัญต่อนโยบายการศึกษาอย่างสูงสุด โดยมีการปฏิรูปคุณภาพของระบบ และมาตรฐานการเรียนการสอนอย่างต่อเนื่อง

เริ่มจากการมีบุคลากรครูคุณภาพสูง โดยครูทุกคนต้องจบการศึกษาในด้านที่เกี่ยวข้อง หลังจบการศึกษาต้องเข้ารับการฝึกอบรมวิชาชีพครูจากสถาบันการศึกษาแห่งชาติสิงคโปร์ (National Institute of Education หรือ NIE) เป็นเวลา 1 ปี เมื่อปฏิบัติหน้าที่ครูแล้วต้องได้รับการประเมิน และพัฒนาในทุก ๆ ปี

และด้วยความหลากหลายทางเชื้อชาติและภาษาของผู้คนในสิงคโปร์ ที่มีทั้งชาวจีน ชาวมาเลย์ ชาวทมิฬ ซึ่งแต่ละเชื้อชาติต่างก็มีการใช้ภาษาเป็นของตัวเองแตกต่างกันไป
สิ่งที่จะหลอมรวมให้คนทุกเชื้อชาติสามารถอยู่ร่วมกันก็คือ

“ชาวสิงคโปร์ทุกคนจะต้องสามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้”

นำมาสู่ระบบการเรียนการสอนสองภาษา ที่มีการใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลัก
ส่วนภาษาที่สองก็เป็นภาษาของแต่ละเชื้อชาติ

รัฐบาลสิงคโปร์ยังได้สร้างทางเลือกในการศึกษาระดับมัธยมให้กับประชาชน โดยแบ่งเป็น
หลักสูตรมัธยมศึกษาเชิงวิชาการ สำหรับนักเรียนที่มุ่งเรียนต่อในมหาวิทยาลัย
และหลักสูตรมัธยมศึกษาโพลีเทคนิค สำหรับนักเรียนที่มุ่งเรียนต่อในสายอาชีวะ

ซึ่งรัฐบาลสิงคโปร์ก็ผลักดันมาตรฐานในการเรียนสายอาชีวะให้มีคุณภาพสูง
เพราะมองว่านักเรียนแต่ละคนมีความถนัดทางวิชาการไม่เท่ากัน และสายอาชีวะสามารถผลิตบุคลากรเพื่อป้อนตลาดแรงงานในทันที

โดยหนึ่งในสายวิชาชีพ ที่รัฐบาลผลักดันตั้งแต่การก่อตั้งวิทยาลัยอาชีวะแห่งแรก ๆ ก็คือ “นักบัญชี”

สำหรับการศึกษาในระดับมหาวิทยาลัย มีการจัดตั้ง National University of Singapore (NUS) ที่เกิดจากการควบรวมมหาวิทยาลัย 2 แห่งในปี 1980 และเริ่มพัฒนาหลักสูตรที่เกี่ยวข้องกับผู้ประกอบการ โดยจัดตั้ง NUS Entrepreneurship Centre ในปี 1988

ซึ่งในปีการศึกษา 2022 มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ก็เป็นมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดอันดับ 1 ของทวีปเอเชีย
จากการจัดอันดับโดย QS

ต่อมาในปี 1981 มีการจัดตั้ง Nanyang Technological University (NTU)
ซึ่งก็กลายเป็นมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดอันดับ 2 ของทวีปเอเชีย
โดยมี Nanyang Business School เป็นสถาบันด้านบริหารธุรกิจอันดับ 1 ของสิงคโปร์

เมื่อสร้างแรงงานที่เป็นที่ต้องการของตลาด โดยเฉพาะในภาคบริหารธุรกิจและการเงิน รวมไปถึงด้านกฎหมาย และแรงงานส่วนใหญ่สามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้ดี

ปัจจัยเหล่านี้จึงเป็นสิ่งสำคัญ ทำให้สิงคโปร์มีความเป็นเมืองนานาชาติ และมีข้อได้เปรียบดึงดูดบริษัทต่างชาติ โดยเฉพาะสถาบันการเงิน บริษัทด้านบัญชี และกฎหมาย ให้เลือกมาตั้งสำนักงานใหญ่ระดับภูมิภาคในสิงคโปร์

รัฐบาลได้จัดตั้ง ธนาคารกลางแห่งสิงคโปร์ (Monetary Authority of Singapore หรือ MAS) ในปี 1971 เพื่อควบคุมสถาบันการเงิน และบริหารจัดการนโยบายทางการเงิน

ด้วยความที่สิงคโปร์เป็นประเทศขนาดเล็กและเป็นเมืองท่าค้าขาย และพึ่งพาการค้าจากต่างประเทศสูงมาก สิงคโปร์จึงอาศัยกลไก “อัตราแลกเปลี่ยน” เป็นเครื่องมือในการดำเนินนโยบายการเงิน ภายใต้การบริหารจัดการของ MAS

ประการที่ 2: ปฏิรูประบบราชการ

เมื่อวางแผนระบบการศึกษาเพื่อสร้างแรงงานที่มีคุณภาพแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่ต้องพัฒนาเพื่อดึงดูดการลงทุนจากต่างชาติก็คือ “ความโปร่งใส”

ในช่วงหลังการแยกตัวเป็นเอกราช
สิงคโปร์เคยเป็นหนึ่งในประเทศที่มีการคอร์รัปชันสูงเป็นอันดับต้น ๆ ของโลก

รัฐบาลภายใต้การนำของนายก ลี กวน ยู ได้ย้ายสำนักสืบสวนการทุจริตคอร์รัปชัน (Corrupt Practices Investigation Bureau หรือ CPIB)
ซึ่งเป็นองค์กรที่ก่อตั้งมาตั้งแต่ปี 1952 มาอยู่ภายใต้สำนักนายกรัฐมนตรี

และทำการปฏิรูปกฎหมายป้องกันและปราบปรามการคอร์รัปชัน ให้ยืดหยุ่นและมีประสิทธิภาพ
ทั้งการตัดสินลงโทษผู้ต้องหาโดยไม่ต้องมีหลักฐานชัดเจน แค่มีพฤติกรรมโน้มเอียงไปในทางไม่ซื่อสัตย์ก็สามารถตัดสินได้ หากผู้ต้องหาถูกตัดสินว่าผิดจริง ก็จะได้รับโทษอย่างรุนแรง

นอกจากโทษทางกฎหมายแล้ว ยังต้องชดใช้ค่าเสียหายเท่ากับจำนวนเงินที่ทำการทุจริตด้วย

หลังจากตัวบทกฎหมาย และกระบวนการลงโทษเริ่มเข้าที่เข้าทาง
ขั้นต่อมา คือการเพิ่มผลตอบแทนให้ข้าราชการ โดยเริ่มในปี 1989
เพื่อจูงใจให้คนเก่งเข้ารับราชการ และลดการรับสินบนของเจ้าหน้าที่รัฐ

รัฐบาลสิงคโปร์ใช้เวลาต่อสู้กับการคอร์รัปชันมาเป็นเวลากว่า 50 ปี
จนสิงคโปร์กลายเป็นประเทศที่มีดัชนีความโปร่งใส (Corruption Perceptions Index)
สูงเป็นอันดับ 3 ของโลก ในปี 2020

เมื่อประเทศมีความโปร่งใส ก็ดึงดูดการลงทุนจากต่างชาติ ในขณะที่รัฐบาลก็มีเงินมาพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็น ทั้งการคมนาคมขนส่ง ไปจนถึงระบบเทคโนโลยีสารสนเทศ

รัฐบาลสิงคโปร์ยังได้ก่อตั้ง คณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจ (Economic Development Board หรือ EDB) เพื่อวางแผนพัฒนาเศรษฐกิจที่ชัดเจน

จากเมืองท่าปลอดภาษี ในช่วงทศวรรษ 1970s สิงคโปร์ต่อยอดมาสู่การพัฒนาอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ และปิโตรเคมี ในทศวรรษ 1980s

และในช่วงทศวรรษ 1990s ประเทศแห่งนี้ก็เปลี่ยนไปเป็นศูนย์กลางบริการทางการเงินของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ประการที่ 3: พัฒนาเทคโนโลยีสารสนเทศ

รัฐบาลสิงคโปร์ได้จัดตั้ง The Smart Nation and Digital Government Group หรือ SNDGG รับผิดชอบในการเปลี่ยนแปลงบริการต่าง ๆ ของภาครัฐสู่ระบบดิจิทัล เพื่อเก็บข้อมูล และประยุกต์ใช้ในการวางแผนพัฒนาประเทศ ทำให้รัฐบาลสิงคโปร์มี Big Data โดยเฉพาะข้อมูลทางการเงิน

รัฐบาลจึงสามารถตรวจสอบเส้นทางทางการเงินได้ ป้องกันการฟอกเงิน ซึ่งสิ่งเหล่านี้เองทำให้สิงคโปร์ได้รับความน่าเชื่อถือ สามารถเป็นศูนย์กลางทางการเงิน

รัฐบาลยังต่อยอดและให้การสนับสนุนเทคโนโลยีทางการเงิน หรือ FinTech โดยมีเป้าหมายเพื่อผลักดันให้สิงคโปร์เป็น The FinTech Nation

ทั้งการเปิดให้บริษัท FinTech จากทั่วโลก ขอใบอนุญาต Digital Banking ได้เต็มรูปแบบ
ไม่ปิดกั้นเฉพาะองค์กรในสิงคโปร์ และให้การสนับสนุนนวัตกรรมทางการเงินหลายรูปแบบ
ทั้งระบบชำระเงิน, บล็อกเชน ไปจนถึงเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์

ในขณะที่ธนาคารกลางสิงคโปร์ ก็เป็นผู้ริเริ่มจัดงาน Singapore FinTech Festival ซึ่งจัดขึ้นครั้งแรกในปี 2016 และจัดขึ้นติดต่อกันมาเป็นประจำทุกปี ซึ่งถือว่าเป็นมหกรรม FinTech ที่ใหญ่ที่สุดในโลก

ปัจจุบัน ธนาคารสิงคโปร์ที่ใหญ่ที่สุด 3 แห่ง คือ DBS, OCBC และ UOB
ล้วนเป็น 3 ธนาคารที่ใหญ่อันดับต้น ๆ ในภูมิภาคอาเซียน มีผลิตภัณฑ์การเงินที่หลากหลาย ทั้งประกันภัย ผลิตภัณฑ์การลงทุนต่าง ๆ ไปจนถึงสกุลเงินดิจิทัล

ภาคบริการการเงินคิดเป็นสัดส่วนราว 7.4% ของการส่งออกสินค้าและบริการของสิงคโปร์ ซึ่งบริการขั้นสูงเหล่านี้ มีส่วนสำคัญที่ผลักดัน GDP ต่อหัวของชาวสิงคโปร์ให้สูงขึ้นเรื่อย ๆ

ในปี 1965 ที่ก่อตั้งประเทศ ชาวสิงคโปร์เคยมี GDP ต่อหัวน้อยกว่า เจ้าอาณานิคมอย่างสหราชอาณาจักร ประเทศแห่งนวัตกรรมอย่างเยอรมนี หรือประเทศมหาอำนาจในเอเชียอย่างญี่ปุ่น

แต่ในปี 2020 GDP ต่อหัวชาวสิงคโปร์แซงหน้าประเทศเหล่านี้ทั้งหมด และมากเป็นเกือบ 1.5 เท่า ของอดีตเจ้าอาณานิคม..

เรื่องทั้งหมดนี้เกิดจากการวางแผนระยะยาว
ทั้งการเตรียมทรัพยากรมนุษย์ให้พร้อมสำหรับงานบริการ
การพัฒนาประเทศให้โปร่งใสและมีความน่าเชื่อถือในระดับสากล
รวมไปถึงการช่วยเหลือของภาครัฐในทุก ๆ ด้าน

จากเมืองท่าศูนย์กลางการค้า สิงคโปร์ก้าวขึ้นมาเป็นศูนย์กลางการเงินของภูมิภาค และกำลังจะกลายเป็นศูนย์กลางเทคโนโลยีทางการเงินแห่งศตวรรษที่ 21

เรื่องราวของประเทศเกาะมหัศจรรย์แห่งนี้ บอกให้เรารู้ว่า
เมื่อเริ่มเป็นศูนย์กลางอะไรสักอย่าง และสั่งสมประสบการณ์จนมากพอแล้ว
ก็จะง่ายในการดึงดูดสิ่งใหม่ ๆ และกลายเป็นศูนย์กลางด้านอื่น ๆ เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ
และในวันนี้ สิงคโปร์กำลังเตรียมพร้อมทุกอย่าง
สำหรับการเป็นศูนย์กลางอีกหลายด้าน ที่กำลังจะเกิดขึ้นในโลกอนาคต..
╔═══════════╗
Blockdit เป็นแพลตฟอร์ม สำหรับนักอ่าน และนักเขียน
ที่มีผู้ใช้งาน 1 ล้านคน ลองใช้แพลตฟอร์มนี้เพื่อได้ไอเดียใหม่ๆ
แล้วอาจพบว่าสังคมนี้เหมาะกับคนเช่นคุณ
Blockdit. Ideas Happen. Blockdit.com/download
╚═══════════╝
ติดตามลงทุนแมนได้ที่
Website - longtunman.com
Blockdit - blockdit.com/longtunman
Facebook - ลงทุนแมน
Twitter - twitter.com/longtunman
Instagram - instagram.com/longtunman
Line - page.line.me/longtunman
YouTube - youtube.com/longtunman
Spotify - open.spotify.com/show/4jz0qVn1AL7tRMHiTvMbZH
Apple Podcasts - podcasts.apple.com/th/podcast/ลงท-นแมน/id1543162829
Soundcloud - soundcloud.com/longtunman
References:
-http://prp.trf.or.th/download/2538/
-https://atlas.cid.harvard.edu/explore?country=undefined&product=404&year=2019&productClass=HS&target=Product&partner=undefined&startYear=undefined
-https://remembersingapore.org/2011/10/07/money-never-sleeps-a-brief-history-of-banking-in-sg/
-https://lkyspp.nus.edu.sg/docs/default-source/case-studies/entry-1516-singapores_transformation_into_a_global_financial_hub.pdf
-https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.PCAP.CD?locations=SG-GB-JP-DE
-https://www.moneyandbanking.co.th/article/news/dbs-cryptocurrency-trading-130964?fbclid=IwAR2VVHEH9_n29fpyXSQ6EgSGDm63Lhm3aQF0aj7I8LIQ_B2wgjIXSazIVxU

【時代雜誌投稿 —— 黃之鋒 x 鄺頌晴：Hong Kong Cannot Prosper Without Autonomy】

https://time.com/5844588/joshua-wong-hong-kong-cannot-prosper-without-autonomy/

By passing the resolution to develop legislation to “safeguard national security” in Hong Kong in its rubber stamp parliament, Beijing initiated “political mutual destruction” for itself and Hong Kong. Beijing’s plan to rein in Hong Kong—defying a worldwide outcry—is revenge on the democratic movement in Hong Kong which has been protesting since March 2019. It is also retaliation against the U.S. for passing the Hong Kong Human Rights and Democracy Act 2019.

On 27 May, U.S. Secretary of State Mike Pompeo issued a statement certifying that Hong Kong no longer warrants differential treatment under U.S. law. At the same time declaring, “No reasonable person can assert today that Hong Kong maintains a high degree of autonomy from China, given facts on the ground.” He also filed a report to the Congress, in accordance with the Act, grounding from the fact that Beijing assert its right to interpret all laws in Hong Kong in November 2019; the Liaison Office’s claims that it was exempted from Article 22 of the Basic Law in April 2020; and the national security law announced last week. He further added that the deployment of tear gas and the mass arrests and the dispatching of the People’s Armed Police into Hong Kong, all constituted a violation of the Basic Law and the Sino-British Joint Declaration. President Donald Trump will later have to invoke the U.S.-Hong Kong Policy Act of 1992 to respond with appropriate measures, possible approaches range from economic relations, to restrictions on immigration to cultural and educational exchanges.

The U.S. response to the events over the last year signifies that it has shifted from an appeasing “change for trade” to an unyielding foreign policy towards China. From the 1980s, the free world had been hoping China would liberalize and democratize itself as trade rapidly grew between it and the world. It was a false belief that opening up the Chinese market would lead to opening up of the Chinese mindset. However, such optimism has proved to be in vain.

The special arrangement under which the U.S. treats Hong Kong differently from China on politics, trade, commerce, and other areas, stems from Hong Kong maintaining sufficient autonomy. As a holdover from its time as a British Colony, Hong Kong has a different legal and economic system. Now as Beijing tightens its grip over the city, depriving Hong Kong of its last little bit of freedom and autonomy, the basis of that special agreement is compromised. Therefore the U.S. has every right to change its policy towards Hong Kong, regardless of Beijing’s snarling about “foreign intervention” and its attempts to use Hong Kong as a bargaining chip.

Beijing has long taken advantage of Hong Kong to gain access to foreign capital and other state-of-the-art technology products. Hong Kong, enjoying special legal treatments, is the favourite channel for mainland Chinese to ship funds offshore in defiance of Beijing’s control on cross-border capital flows, taxation and corruption inspections. Distrusting their own currency, many Chinese find the Hong Kong Dollar, which is linked to the U.S. Dollar, to be more reliable. Chinese companies have swarmed into Hong Kong, pretending to be “Hong Kong companies,” amid the Sino-American trade war. Leaders in Beijing continue to reap the benefits of this arrangement while the freedoms of Hong Kongers deteriorate.

Hong Kong has long proven its strategic role in the China-U.S. dynamics. The city can be used as a loophole against the free world if the special status remains unchanged while the city is totally subject to authoritative China. The act of inserting this new national security law in a top-down manner now risks all the benefits Beijing could and did exploit, but it is all of Beijing’s own doing. Beijing is dragging Hong Kong into a “political mutual destruction” that will costs us a high price, yet the hit is necessary.

As Hong Kong loses its special status, Beijing will lose its trump card against the free world. In response to American pressure, Beijing’s short-term reaction will be more forceful. It will further crack down on the political protest movement— targeting activists, electoral candidates and legislators who have participated in international advocacy. Yet, China’s economy will be hindered in the long run, even though China will surely pretend that it is “business as usual.” It remains to be seen how severe Washington’s measure regarding Hong Kong will be, but the global repercussions facing China in the aftermaths of the pandemic will also have a serious impact on its economy.

The U.S. termination of the city’s special status is aimed at stopped Beijing’s rogue behaviour and encouraging it to reverse course on Hong Kong. The prosperity of Hong Kong is based on its autonomy, not Beijing’s dictatorship. Beijing’s decision will drive our city into dire straits in all aspects—the stock market may plunge, unemployment numbers may rise and foreign businesses may flee. But at the same time we must acknowledge there is no room for a prosperous Hong Kong without adequate amount of freedom and human rights protection.

#國際戰線 #眾志國際連結

—————————————

反國安法外媒投稿：

英國獨立報 ft. Amon Yiu：China’s new security law will be the death of liberty in Hong Kong – that’s why thousands have hit the streets：https://www.independent.co.uk/voices/hong-kong-protests-china-security-law-joshua-wong

美國華盛頓郵報 ft. Glacier Kwong：This is the final nail in the coffin for Hong Kong’s autonomy：https://www.washingtonpost.com/opinions/2020/05/24/this-is-final-nail-coffin-hong-kongs-autonomy/

I'm a private tutor. I run a small tuition centre. After deducting rent, marketing & administrative costs - I take home around $2500 a month. I teach more than 10 classes weekly.
It has been a very demoralising few weeks.

1. Amidst the suspension of centre-based tuition classes - parents have asked for discount on fees. I tried to help whenever I can by waiving off fees or giving discounts, knowing fully that it will be at my own expense.

Yet, I've received a lot of comments from parents who do not have financial difficulties, going "e-learning should be cheaper".

e-Learning IS not cheaper than classroom based learning. It has been 2 sleepless weeks with this mad scramble to move classes online. We've had to to spend sessions doing orientation for you and your children to help explain how to do classes online. We had to buy IT equipment, video recording equipment - all of it not cheap with my measly $2500 monthly salary.

You think it's less effort - it's not. It's more effort and more work. And you want to pay us less.

Please don't undermine our efforts by requesting to pay us less. If you have financial difficulties, we will discount for you. But don't say "e-Learning should be paid less". Thanks.

Rental still goes on - landlords who don't take the initiative to help and pass on rental rebates, I'm looking at YOU!

2. We totally understand that why we have been closed down. Health comes first - sure.
However, can don't call us non-essential?
School is essential, tuition is non-essential. Minister said that. True facts of life.
But, but. Can you also see this.
In every sector, there are good people and there are bad people.
In the tuition sector, there are some of us good ones and some of us bad ones.
I dare say, I care about each and every-one of my students. I do my best to motivate. I do my best to talk to them when they have family troubles. I come up with extra worksheets when I know they are lagging behind.
In schools, you also have teachers who are not motivated, who only come to school for the paycheck and do the minimum.
If all school teachers are good - need tuition teachers for what?
If everybody scoring A1, A2 and A* - then no need for tuition. Some parents find tuition because their kids have been failing.
We don't need you to recognise us. But don't call us non-essential can?

3. Common comment from school teachers and from the public - "They should pay school teachers more" or "Tuition teachers make so much money".
You know how many times I roll my eyes at this?
Straits Times - I'm looking at you. Thanks for always reporting on "million dollar" tutors. Now everybody thinks that all tutors make millions.
Reality check - If you are a school teacher and you think you will make a lot of money leaving the public sector, feel free to go try your luck.
Is every school teacher a Principal? or a Cluster Superintendent? or a Director? No right?
Same thing with the private sector ok? The top tutors make a lot of money. The normal tutors like us make close to the 'median' $4600 of the typical Singaporean.
We don't have CPF.
We don't have AWS.
We don't have performance bonus.
In November & December, we eat bread but still pay rent.
Whatever we earn in 10 months, must ration across 12 months, because November & December parents go holiday and don't want tuition.
No - regular tutors don't make millions.
Stop dreaming. Most school teachers are not zai. If they leave the public sector, they will eat grass.
I make $2500 a month - if you feel that is fantastic, you can be my guest. You have a choice. If you think you can make more as a private tutor, take the plunge into the world of the unknown.

4. Teachers got a lot of admin work, not like private tutor only need to teach
We don't have admin work. We have "admin work" - marketing, accounting & trying to keep the business alive. We don't only teach.
You have a 'clear thick' line between yourself and parents. We don't. We are obligated to answer, and talk to parents everyday. Do you know there are parents who call us and talk to us everyday about their kids and their anxieties? (a lot of parents from top schools are actually very anxious about their kids) I spend 1 to 2 hours daily talking to 2 to 3 parents everyday.

5. Thank you for classifying us together with KTVs, Bars & Entertainment
I called the bank to lower my credit card interest because in anticipation of school closures, I invested heavily in video recording equipment and IT equipment that I actually cannot pay for with my measly salary.
Guess what the bank said? You are not from an eligible 'adversely affected' sector.
Adversely affected = tourism, aviation, F&B and entertainment.
Entertainment qualifies but private education doesn't qualify.
Again, i understand why we have been shut down. But can everyone remember us private tutors have families to feed too? Mortgages or rent to pay? Bills to pay?

6. We are human beings too
We have feelings. We have empathy. We have tried to help whenever we can. My tuition centre offers free tuition all these years to whomever are on MOE Financial Assistance scheme. When parents face difficulties (retrenched, fell sick), we always cut our fees or give free. When students ask for extra help, we coach and we don't charge extra.

We are trying our best too. Really. We are all in this together.
I don't know since when being a 'private tutor' is a nasty thing.
Maybe tuition centres like Learning Lab, Mavis Tutorial or any of those big tuition centres with big MRT and bus adverts and sprawling land space of more than 10000 square feet might make millions of dollars a year. Maybe they have strong investors with hundreds of millions. But hey that's not us. Don't assume that we have a mountain of profits to stomach this because we don't.

Also, a lot of our kids and a lot of our parents always tell us that school teachers always say bad things about private tutors. "Tuition is a waste of money", "don't need go for tuition", "private tutors are not qualified and don't know what they are teaching".
Some teachers seem to spend a lot of time bad-mouthing private tutors.
Just focus on teaching your kids please. You still have a job.
I may not have one when the dust settles.
Also, remember that a lot of us private tutors were once school teachers.
Some of us left because of school mergers.
Some of us left because we were pregnant, had kids and could no longer cope.
Some of us left because we don't want to deal with this crap called EPMS.
Some of us left because we don't want to deal with all the politics, committees, organising overseas trips and want to just focus on the kids.

Please support your tutors, thank you. A lot of us, really do care, genuinely for your child.
-
#80161: https://www.nuswhispers.com/confession/80161